22 Haziran 2009 Pazartesi

sona doğru



göremezsin gözlerini kapatmadan
hissedemez misin yanağını okşayan rüzgarı

sararmış yapraklar omzuna düşmeden
uyuyamaz mısın huzur içinde

huzur; taş ve topraktır bu yerlerde
dinlemektir ötüşen kuşları
ve doğanın ilahisini

işte burası benim evim;
ışık süzer yaprakların arasından
hiç bir insan şahit olmamıştır

ve biz çok azaldık
azaldıkça unutuldu her birinin adı

onlar...
ağır ama sağlam adımlarla yürüyorlar
doğruca kendi sonlarına..
her adımda sarsılıyor yer
cevap veriyor toprak ana
fısıldıyor her şarkısında

'kaybetmek olsa da bu yolda

umuda yürümek gibisi var mı?
toprağa eker gibi bir tohumu
yarına umut ekmek için..'

3 yorum:

  1. şimdi de ben ağladım işte..
    kalemine ruhuna yüreğine sağlık..

    YanıtlaSil
  2. teşekkür ederim. :) videoyu izledikten sonra birşeyler yazma gereği hissettim.çünkü ilham verici bir sahne:)

    YanıtlaSil
  3. ben hep huzuru aradım.bulamadım henuz.hanı bataklıkta cıkmaya calıstıkca daha cok batarsın ya o haldeyım.gıttıkce dıbe yaklasıyorum.ama hala umudum var dostlarım bı cubuk uzatıyorlar bana.gun gelecek o cubugu tutubılecegım ve yakalıycam huzuru...

    YanıtlaSil