22 Haziran 2009 Pazartesi
sona doğru
göremezsin gözlerini kapatmadan
hissedemez misin yanağını okşayan rüzgarı
sararmış yapraklar omzuna düşmeden
uyuyamaz mısın huzur içinde
huzur; taş ve topraktır bu yerlerde
dinlemektir ötüşen kuşları
ve doğanın ilahisini
işte burası benim evim;
ışık süzer yaprakların arasından
hiç bir insan şahit olmamıştır
ve biz çok azaldık
azaldıkça unutuldu her birinin adı
onlar...
ağır ama sağlam adımlarla yürüyorlar
doğruca kendi sonlarına..
her adımda sarsılıyor yer
cevap veriyor toprak ana
fısıldıyor her şarkısında
'kaybetmek olsa da bu yolda
umuda yürümek gibisi var mı?
toprağa eker gibi bir tohumu
yarına umut ekmek için..'
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
şimdi de ben ağladım işte..
YanıtlaSilkalemine ruhuna yüreğine sağlık..
teşekkür ederim. :) videoyu izledikten sonra birşeyler yazma gereği hissettim.çünkü ilham verici bir sahne:)
YanıtlaSilben hep huzuru aradım.bulamadım henuz.hanı bataklıkta cıkmaya calıstıkca daha cok batarsın ya o haldeyım.gıttıkce dıbe yaklasıyorum.ama hala umudum var dostlarım bı cubuk uzatıyorlar bana.gun gelecek o cubugu tutubılecegım ve yakalıycam huzuru...
YanıtlaSil